+1 VERSİYON

+1...

Küçük gibi görünüyor. Etkisiz, değersiz... Oysa ki, 0'dan 1'e atlarken tüm rakam ve sayıların arasındaki en büyük sıçrayış yaşanıyor. Herhangi bir şey 0'dan 1'e geçerken en büyük ivmeyi kazanıyor. Hiçlikten varlığa adımını atıyor. Tıpkı duran arabayı hareket ettirirken en çok yakıtın harcanması gibi aslında küçük çapta büyük patlamalar yaşanıyor. Big Bang!!!

+1'in en büyük düşmanı nedir diye sorsalar "mükemmelliyetçilik" derim. Hep tastamam, mükemmel olma ve yapma düşüncesi bizi +1 adım atma, düşünme, değişme, olma halinden uzaklaştırabiliyor. Beğenmiyoruz +1'i. Yakıştırmıyoruz kendimize. Ne yazık... Ne yetenekler, ne mutluluklar, ne sevgiler ertelenebiliyor ya da hiç gerçekleşmiyor...

En saf +1 nedir derseniz de "niyet" derim. Dua de, Tanrı de, Allah de, Evren de,  Çekim yasası de... Ne dersen de +1 için niyet şart. Sen isteyeceksin, gönüllüyüm istiyorum, adım atıyorum, umut ediyorum, değişeceğim, yapacağım diyeceksin ki olacak, olacaksın. Sen +1'i ortaya koyacaksın, sonra tüm inandığın kuvvetler sana arka çıkacak.

Zaman zaman en başarılı veya en etkileyici bulduğumuz insanların hikayelerini okuyup, dinleyip üzerinde konuşuyoruz. Ama içimize işliyor mu hikayeleri gerçekten? Neden böyleler? Örneğin, Atatürk'ün o bizim için anlamı çok büyük olan ilk Adım'ı. Bilmeyen var mı? Tarihini, yerini, tüm detaylarını... Neden bu kadar önemli bir vurgu var üzerinde sizce? O ilk adım olmasa ne olurdu? Neden bu kadar önemli o ilk adım? Değeri ne?

Bundan 3-4 ay önce koşu sporuna başlamaya karar verdim. Hayatımda -çocukluğum da dahil- kesintisiz birkaç dakika bile koşmamıştım. Benim için çok cesur bir istek ve karardı. Zira ilk kez kesintisiz 5 dakika koştuğum günü asla unutmayacağım. Hiç kesintisiz 5 dakika koştun mu? İlk sefer neler hissetmiştin? İşte ne demek istediğimi onlar anlar...O ilk adım o kadar önemliydi ki, o ilk koşu. 0'dan +1'e geçtiğim an. Bedenim zorlandı, sanki içimde birşeyler yırtıldı. İçimdeki karşıt kişi bağırıp çağırmaya başladı. Kızardım bozardım...Ama içimden hiç de farkında olmadığım bir güç çıktı. Koşabiliyordum ve koştum. Günden güne artarak, koştum. Çünkü aslında ben bunun için yaratılmıştım. Binlerce yıl öncesinde vahşi bir hayvana yem olmamak için kaçan atalarımı düşündüm. Kurtulduklarındaki rahatlamayı, artık otomatikleşen endorfin salgısı sayesinde her seferinde ben de koşu sonunda hissettim. Şu an 8 km koşabiliyorum. Hiç durmadan... Son derece büyük mutluluklar yaşıyorum her seferinde. Ama o ilk 5 dakika olmasa bunu deneyimleyebilir miydim...

Hedefe +1 adım.

O hedef her ne ise...

Bu senenin kendime motivasyon sözü olsun. Hedefe +1 adım.

Bu sene bir değişiklik, yeni bir amaç, bir dönüşüm olsa senin de hayatında... Kendinin daha iyi bir versiyonu olma yolunda sen de +1 adım atacak olsan, bu hangi konuda olurdu? İlk adımın ne olurdu?

#koçluk

#hedef

#kişiselhedefler

#vizyon

#niyet

#değişim

#dönüşüm